پای من شکست، وقتی دوازده سالم بود. سر کلاس ژیمیناستیک، بهخاطر یک شیطنت، بهخاطر یک پشتک بیجا و.آه، خیلی درد داشت. می دانید بعد از اینکه پات می شکند چه می شود؟»
نه.»
باید پایت را گچ بگیری، تا چند وقت هم نباید حرکتش بدی. بعد یاد میگیری که چطوری با عصا راه بری. آهسته، نامطمئن و بیتعادل، اما به هرحال راه میری. چند وقت بعد وقتی دکتر دارد گچ را باز میکند به تو می گوید که کم کم همه چیز مثل گذشته می شود، ولی نمی شود. به نظرم هیچ کسی بعد از اینکه شکستگی را تجربه میکند، مثل گذشته نمی شود. حتی اگر کاملا خوب بشود، حتی اگه هیچ اثری از شکستگی نماند. نمیگویم بدتر می شوی یا بهتر. فقط دیگر اون آدم سابق نیستید. آن اتفاق، یا چنان شجاعتی به شما می دهد که باعث میشود که دیگر از شکستگی هراس نداشته باشید و حتی باز هم شکستگی را تجربه کنید، یا اینکه آنقدر میترساندتان که از حاشیه امن تکان نخورید.»
#روزبه_معین
#تیم_انگیزشیA_A
ما را دنبال کنید.
درباره این سایت